ผีท้ายหอ เรื่องเล่า-เรื่องหลอน
Pinkie on 
ผีท้ายหอ
ผีท้ายหอ เรื่องเล่า-เรื่องหลอน
สวัสดีนะครับ ผมชื่อเติ้ง กำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยลัยชื่อดังแห่งหนึ่งใน นครปฐม ประเด็นนี้เกิดขึ้นเมื่อตอนมัธยมประจำแบบสหแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรี ขณะนั้นผมกำลังอยู่มัธยม6 ครับได้เป็นพี่เลี้ยงดูแลหอพักที่
มีแต่นักเรียนมัธยม1 เพราะเป็นโรงเรียนประจำทำให้มีเรื่องมีราวเล่ามากเกี่ยวที่นั้น เจ้าที่แรงบ้างอะไรบ้างกุมารบ้าง แต่ว่าผมจะต้องบอกก่อนครับผมว่าผมเป็นคนไม่กลัวผี ไม่กลัวแต่ว่าไม่หลบหลู่ครับ เรื่องมันเกิดขึ้นโดยประมาณ ม.6 เทอมครับกำลังจะจบแล้ว วันนั้นภายหลังน้อง มัธยม1 เข้าห้องอ่านหนังสือเสร็จ ผมก็ได้เรียกประชุมที่ชั้นนอนชั้น 3 ของหอพัก เพราะว่าวันนั้นคะแนนหอพักต่ำกว่าเกนณ์มากมาย เพราะว่าเป็นโรงเรียนปนะจำ
กฎมันจะมากมายนิดเดียวครับ ก็จะลงโทษนะครับโดยการ ลุกนั่งนิดเดียว วันนั้นผมไม่สบายครับ ไข้ขึ้นเลยให้เพื่อนรับหน้าที่ทำโทษน้องไป แล้วต่อจากนั้นผมก็นอนอยุ่บนเตียงสหาย(เตียงผมอยุ่ชั้น 2)ใกล้ที่ประชุมน้องครับผมเป็นเตียงของเพื่อน เตียงก็จะลึกเขาไปนะครับ ถัดไปเรื่อยๆปรากฎว่า ด้วยการเป้นไข้ทำให้ผมหลับไปกระทั่งผมตื่นมาครับ เขาปิดไฟแล้วครับแล้วผมก็มองดูไปที่ประตูครับผม ไฟห้องอาจารย์ชั้นสองยังเปิด ธรรมดาเขาจะปิดผมก็มีความคิดว่ายังราว 4 ทุ่มอยู่ครับ ก็เลยจะเดินมองน้องหน่อยครับก็เลยหันพี่ทางท้ายหอพักครับ ปรากฎว่า มองเห็นคนยื่นอยู่ขอรับ หญิงผมยาวชุดขาวครับ แล้วต่อจากนั้นผมก็มองเห็นแม้กระนั้นเพียรพยายามคุมสติไว้นะครับเนื่องจากพึ่งตื่นบางทีอาจตาฝาดไปเองครับก็เลยมองดูเพดานแล้วหายใจลึกๆๆเลยครับท่องไว้สติสติขอรับ แล้วต่อจากนั้นผมบอกในใจว่า ไม่ใช่พวกเราตาฝาดหันไปจำต้องไม่เห้นแล้ว ก็หันไปอีกครั้งครับแอด เขาก็ยังอยู่แต่ว่ารอบนี่ไม่ได้ยืนนิ่งครับเริ่มหันตัวมาทางเตียงผมครับ ผมก็เลยแหงนหน้ามองดูเพดานแล้วก้ท่องสติสติครับ แบบกล่าวในใจตาฝาดๆๆไม่ใช่พวกเราตาฝาดคิดแบบแง่บวกอ้ะครับ รวมทั้งดูอีกครั้งบอกในใจว่าถ้าเกิดฝึกหัดอีกครั้งเป็น พบเขาแล้วขอรับ แล้วหลังจากนั้นผมก็ดูอีกครั้งครับแอด เหี้ยเลยครับยืนอยู่แถมราวกับกำลังมาทางผมอ้ะครับ ผมเลยมีสติแล้วจะทำอย่างไรดีก็เลยหันไปทางประตูเห็นประตูเปิดอยู่ครับผม เลยแบบคิดเกลอวิครับว่าจะคลุมโปงหรือวิ่งลงไปนอนกลับเพื่อนฝูงชั้นสอง ผมเลยเอาหว้ะ นับในใจ 123 วิ่งลงไปชั้นสองไปที่เตียงของผมปรากฏว่าพบเพื่อนที่ผมไปนอนเตียงมันนอนเตียงผมอยู่เพียงพอผมไปบออกมันว่าแบงค์นอนด้วยๆมันพูดว่าเพราะเหตุใดเอ็งไม่นอนเตียงเรา แล้วมันก็ลุกจะไปนอนชั้นชั้น 3 ผมข้อมือมันแล้วพูดว่า นอนนี่แหละเชื่อกูเดี่ยวพนเล่าให้ฟัง แล้วมันก็นอนเตียงผมจนตอนเช้าผมเล่าให้มันฟังดังที่เล่าไปข้างต้นอ้ะพี่ มันก็แบบ ขำในขณะที่ผมตกลงใจลงมา แล้วผมก็ไปเล่าให้คุณครูฟังว่า ผมพบมาอาจารย์ก็กล่าวว่าอาจารย์เคยเล่าผีตรงข้างหลังหอ(ตรงที่ผมพบผีอยู่) แล้วจากนั้นก็ประตูจะปิดมาดังปั้งๆๆๆรั่วๆทุกหน แถมไม่มีลมด้วย ชีวิตไม่คิดอ้ะครับ ม.4-5 อยู่หอพักอื่นที่เขากล่าวว่ามีอ่านหนังสือคนเดียวอยู่ห้องอ่านหนังสือปิดไฟขึ้นคนในที่สุดตลอด ไม่เคยพบครับ พอเพียงอยู่หอพัก 1 นี่ยอมเลยขอรับ เรื่องของผมก็มีเท่านี้ล่ะครับ…